Η Ατλαντίς στο βιβλίο του Ενώχ

	Η Ατλαντίδα και ο κατακλυσμός στα απόκρυφα κείμενα του Ενώχ

Το βιβλίο του Ενώχ περιέχει κείμενα των μυστικών του Ενώχ, και θεωρείται απόκρυφο γιατί δεν έχει αναγνωρισθεί ούτε από την Ιουδαϊκή αλλά και ούτε από τις χριστιανικές θρησκείες. Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια συλλογή πέντε κειμένων γραμμένων από Εβραίους συγγραφείς, αρχικά στην Εβραϊκή γλώσσα (κατ’ άλλους στην προηγούμενη Αραμαϊκή), περίπου το 2ο αιώνα π.Χ., αλλά το πρωτότυπο δεν υπάρχει ακόμη. Βρέθηκαν όμως, κατά περιόδους, αρκετά αποσπασματικά αντίγραφα μεταφρασμένα σε άλλες γλώσσες. Αν και ήταν εξίσου σεβαστό και από τους πρώτους χριστιανούς και από τους Εβραίους, αργότερα όμως κρίθηκε αρνητικά από τους μετέπειτα εκκλησιαστικούς πατέρες και κηρύχθηκε αιρετικό κυρίως επειδή το θέμα του αφορούσε τη φύση και τις πράξεις των έκπτωτων αγγέλων. Τελικά το βιβλίο χάθηκε (ή βολικά ξεχάστηκε) για χιλιάδες χρόνια.

Ένας πάπυρος που περιλαμβάνει ένα τμήμα των κειμένων αυτών, σε Ελληνική μετάφραση, βρέθηκε στη Πάνω Αίγυπτο. Στη πληρέστερη του μορφή βρίσκεται σήμερα στη Αιθιοπική βιβλιοθήκη (σε Αιθιοπική μετάφραση), και αποτελεί τμήμα της Αιθιοπικής Εκκλησίας. Αντίγραφα του βιβλίου αυτού βρέθηκαν και στους παπύρους των εγχειριδίων της Νεκράς Θάλασσας (του Κουμράν), που αποδεικνύουν πλέον ότι υπήρχε πολύ πριν την εποχή του Χριστού.

Το 1773 ο Σκωτσέζος αριστοκράτης περιηγητής James Bruce βρίσκει ένα αντίγραφό του στην Αβυσσηνία, γραμμένο στην κοπτική γλώσσα και το 1821 γίνεται η μετάφρασή του στα αγγλικά από τον Εβραίο καθηγητή Δρ. Richard Laurence και έπειτα και σε άλλες γλώσσες

Σήμερα θεωρείται ότι τα κείμενα αυτά γράφτηκαν από πολλούς συγγραφείς, σε διάφορες χρονικές στιγμές. Εν τούτοις το κοινό στα κείμενα αυτά ήταν ότι όλα περιείχαν περιπέτειες (υπερφυσικές ή μη) του βιβλικού πατριάρχη Ενώχ ο οποίος όμως είχε ζήσει χιλιάδες χρόνια πριν από τη πρώτη εμφάνιση τους. Ωστόσο αξίζει να σημειωθεί ότι στο βιβλίο του Ενώχ υπάρχουν και ορισμένες παραδόσεις που σχετίζονται με το Νώε, του εγγονού (ή δισέγγονου) του Ενώχ. Σύμφωνα με τους μελετητές το πιθανότερο είναι ότι τα πρώτα κείμενα γράφτηκαν στα χρόνια της αιχμαλωσίας των Εβραίων από τους Βαβυλώνιους και αυτό γιατί πολλές περιγραφές τους, όπως του «Παλαιού των Ημερών», μοιάζουν με αντίστοιχες περιγραφές του προφήτη Δανιήλ.

Από αυτά που γνωρίζουμε, ο Ενώχ ήταν μια άκρως ενδιαφέρουσα προσωπικότητα της προϊστορικής Εβραϊκής μυθολογίας, ο έβδομος προκατακλυσμιαίος πατριάρχης μετά τον Αδάμ. Ο θρύλος τον παρουσιάζει ότι ανελήφθη ζωντανός (από τον θεό) στον ουρανό μετά από 365 έτη επίγειας ζωής, επειδή ήταν ενάρετος άνθρωπος. Στα «Χρονικά του» ο Ευσέβιος της Καισαρείας, ένας από τους πατέρες της χριστιανικής εκκλησίας, αναφέρει ότι, σύμφωνα με τους Βαβυλώνιους, ο Ενώχ ανακάλυψε την αστρολογία και ότι ήταν γνωστός στους Έλληνες με το όνομα «Άτλας».

Πολλά χωρία του βιβλίου του Ενώχ έχουν ενδιαφέρουσα σημασία για τους Ατλαντολόγους, μιας και αποτελούν μια έμμεση ένδειξη της ύπαρξης μια ειδυλλιακής χώρας στο δυτικό πέρας της γης και συγχρόνως μια άμεση αναφορά ενός μεγάλου κατακλυσμού που τη κατέστρεψε:

1) Πάρτε το χωρίο όπου οι άγιοι άγγελοι (είναι οι μη επαναστατημένοι που είχαν αρχηγό τον Ουριήλ—Θ.Π.) δείχνουν στον Ενώχ ένα κομμάτι γης σε μια μεγάλη θάλασσα στα δυτικά.
Περιγράφει ο ίδιος ο Ενώχ:

«…Και με φέρανε (οι άγγελοι) στα ζωντανά νερά και στο πυρ του ηλιοβασιλέματος, το οποίο δέχεται όλες τις δύσεις του ηλίου, και σε ένα πύρινο ποτάμι, όπου φωτιά κυλούσε σαν το νερό, που χύνεται σε μια μεγάλη θάλασσα στα δυτικά. Είδα τους μεγάλους ποταμούς και ήρθα στο μέγα ποταμό και στο μεγάλο σκοτάδι και ήρθα στο τόπο όπου δεν περπατά σάρκα. Είδα τα όρη του σκοταδιού το χειμώνα και το τόπο από τον οποίο ρέουν όλα τα ύδατα του βυθού. Είδα τα στόματα όλων των ποταμών της γης και το στόμα του βυθού…» [κεφ. 17, 4-8]

2) Και σε άλλο κεφάλαιο συνεχίζεται το ταξίδι του Ενώχ σε τόπο ακόμα πιο δυτικά:

«..Και από κει πήγα σε ένα άλλο τόπο και ο Κύριος μού έδειξε προς τα δυτικά ένα άλλο μεγάλο βουνό από συμπαγή πέτρα, και υπήρχαν σ’ αυτό τέσσερεις κοίλοι τόποι, βαθείς και πλατείς και πολύ λοίοι (γλιστεροί). Τρεις από αυτοί ήταν σκοτεινοί (Σημείωση—Θ.Π.: κοιλάδες ρηγμάτων;) και ο ένας φωτεινός… «στο φωτεινό τόπο υπήρχε μια πηγή νερού στο μέσο αυτού» [κεφ. 22, 1-2].

3 )Και δυτικότερα:

«…και από κει έφθασα σε άλλο τόπο ευρισκόμενο προς δυσμάς των περάτων της γης» [κεφ. 23, 1]

4) Στο παρακάτω χωρίο περιγράφεται ένας ειδυλλιακός τόπος με βουνά γεμάτα πολύτιμους λίθους, ακρόπολη στο ψηλότερο σημείο με μυρωδάτα δένδρα και βασιλικό ανάκτορο:

«…και πήγα πέρα από αυτά και είδα επτά υπέροχα βουνά διαφορετικά το ένα από το άλλο, και οι πέτρες (τους) ήταν θαυμάσιες και όμορφες, μαγευτικά στο σύνολό τους, με εμφάνιση του ένδοξου και του δίκαιου εξωτερικά: τρία προς τα ανατολικά, το ένα στηριγμένο πάνω στο άλλο, και τρία προς το νότο, το ένα πάνω στο άλλο, και βαθιές τραχείς χαράδρες, που καμιά δεν ενωνόταν με κάποια άλλη. Και το έβδομο βουνό ήταν στη μέση απ’ αυτά και ήταν ψηλότερο και έμοιαζε με κάθισμα θρόνου (σημείωση—Θ.Π: Ακρόπολη με παλάτι στη μέση του νησιού;), και τριγύρω του ήταν μυρωδάτα δένδρα, υπήρχε και ένα που ποτέ μου δεν είχα οσφρανθεί, ούτε και υπήρχε άλλο τέτοιο. Η ευωδιά του ξεπερνούσε κάθε άλλη ευωδιά και δεν μαραίνονταν ποτέ. Και ο καρπός του είναι ωραίος και μοιάζει με εκείνον του φοίνικα. ..» [κεφ.24, 1-6]

Περιγραφή μεγάλου κατακλυσμού:

5) Στο παρακάτω χωρίο ο Νώε (εγγονός του Ενώχ) γίνετε παρατηρητής των πρώτων φυσικών εκδηλώσεων ενός επικείμενου μεγάλου κατακλυσμού:

«… εκείνες τις ημέρες είδε ο Νώε τη γη ότι βυθιζόταν κάτω και πλησίαζε η καταστροφή της. Και σηκώθηκε από εκεί και πήγε στα πέρατα της γης, και φώναξε δυνατά στον Ενώχ τον παππού του: και ο Νώε έκραξε τρεις φορές με μια πικραμένη φωνή:. Άκουσε με, άκουσε με, άκουσέ με » Και o Νώε είπε προς αυτόν, τον Ενώχ:
«Πες μου τι είναι αυτό που πέφτει πάνω στη γη και έχει φθάσει αυτή σε τέτοια κακή κατάσταση και ανακινείται, μήπως κατά τύχη θα χαθώ και γω μαζί της;» [κεφ.65, 1-4].

Τότε ο Ενώχ, ο παππούς μου, ήλθε και στάθηκε κοντά μου και μου είπε:

«Γιατί Νώε μου φώναξες με πικρή κραυγή και κλάματα;
Έχει βγει εντολή από το πρόσωπο του Kυρίου για όλους τους κατοίκους της γης να καταστραφούν γιατί έμαθαν όλα τα μυστικά των αγγέλων και κάθε πράξη βίας των σατάν, και όλες τις κρυφές τους δυνάμεις και όλη τη δύναμη εκείνων που ασκούν τη μαγεία, τη δύναμη του εξορκισμού, να κατασκευάζουν μεταλλικά αγάλματα (είδωλα) για όλη τη γη - πως παράγεται ο άργυρος από τη σκόνη της γης και πως γεννιέται μέσα της το μαλακό μέταλλο. Διότι το μολύβι και ο κασσίτερος δεν παράγονται από τη γη, αλλά υπάρχει πηγή που τα παράγει και κει στέκεται ένας εξέχον άγγελος» [κεφ. 65, 6-8].

6) Από τον παππού του, Ενώχ, ο Νώε επίσης έμαθε ότι τις ημέρες κείνες του επικείμενου κατακλυσμού που είχε αποφασίσει ο «Κύριος των πνευμάτων» θα τιμωρούνταν, όχι μόνο το αμαρτωλό γένος των ανθρὠπων αλλά και οι έκπτωτοι άγγελοι-εγρήγοροι.
Είναι οι διακόσιοι (200) «άγγελοι-τέκνα του ουρανού» (ο συγγραφέας τους αποκαλεί Εγρήγορους) που επαναστάτησαν παραβαίνοντας το νόμο του Κυρίου και κατέβηκαν κατά τις ημέρες του Ιάρεδ επί της κορυφής του όρους Ερμών, Ερμών το ονόμασαν διότι ορκίσθηκαν και αναθεμάτισαν ο ένας τον άλλον πάνω σ’ αυτό. Έσμιξαν με τις χαριτωμένες κόρες των ανθρώπων, ο καθένας διάλεξε από μία γυναίκα, και άρχισαν να εισέρχονται σε αυτές και να μολύνουν τον εαυτό τους μαζί τους και γεννήθηκαν μεγάλοι Γίγαντες, ύψους τριών χιλιάδων πήχεων οι οποίοι καταβρόχθιζαν τους κόπους των ανθρώπων. Οι αρχηγοί τους, ανά δεκάδες, ήταν είκοσι και ο πρώτος ήταν ο Σεμιαζάς.

Στο κεφάλαιο 8 αναφέρεται ότι οι έκπτωτοι άγγελοι εξέθεσαν την απόκρυφη και θεόπνευστη σοφία στις επίγειες γυναίκες με τρόπο ασεβή. Έτσι δίδαξαν τους ανθρώπους να κατασκευάζουν ξίφη, και μαχαίρια και ασπίδες και θώρακες, και τους έκαναν γνωστά τα μέταλλα της γης και την τέχνη της κατεργασίας αυτών, και βραχιόλια, σκουλαρίκια και στολίδια, και τη χρήση του αντιμονίου και το καλλωπισμό των βλεφάρων, και όλα τα είδη των πολύτιμων λίθων και όλα τα βαφικά. Και έγινε πολλή ασέβεια, και οι γυναίκες διέπραξαν πορνεία και επλανήθησαν και διεφθάρησαν από τις διδασκαλίες αυτών. Τους δίδαξαν τις γοητείες και τις ριζοτομίες, την λύση των γοητειών, την αστρολογία, τα σημεία της γης, τους αστερισμούς, την πορεία της σελήνης (Κεφάλαιο 8, στίχοι 1-4)

Δίδαξαν σ’ αυτές μαγίες, φίλτρα, ρίζες βότανα, κατεργασίες και χρήση μετάλλων, κατασκευή ξιφών, μαχαιριών, ασπίδων, θωράκων, στολιδιών, τα πρώτα στάδια της επιστήμης π.χ. αστρονομία και η παρατήρηση της πορείας της σελήνης και έτσι προέκυψε ασέβεια, πορνεία, διαφθορά, αμαρτία στην ανθρωπότητα.

Οι επαναστατημένοι άγγελοι όμως τελικά τιμωρήθηκαν και φυλακίστηκαν στο τόπο προς τα δυτικά που περιγράφεται παραπάνω.
Ο Ενώχ περιγράφει την καταστροφή του τόπου αυτού με τα εξής χαρακτηριστικά: συνεχόμενοι σεισμοί, τσουνάμι, «αναβράζοντα νερά» και πύρινη λάβα:

«.. Και θα φυλακίσει τους αγγέλους που υπήρξαν το πρότυπο της ανομίας στη φλεγόμενη κοιλάδα, την οποία μου είχε δείξει προηγουμένως ο παππούς μου, προς τα δυτικά κοντά στα βουνά του χρυσού, του αργύρου, του σιδήρου, του μαλακού μετάλλου, του κασσίτερου. Και είδα εκείνη τη κοιλάδα μέσα στην οποία υπήρχε μεγάλη αναταραχή και κύμα υδάτων. Και όταν έγιναν όλα αυτά, έβγαινε από το πύρινο και ρευστό εκείνο μέταλλο και από το ταραγμένο κύμα μυρουδιά από θειάφι και αναμειγνυόταν με τα ύδατα, και η κοιλάδα αυτή των αγγέλων, οι οποίοι αποπλάνησαν την ανθρωπότητα, έκαιγε κάτω από το έδαφος. Και στις κοιλάδες του εδάφους αυτού ρέουν ποταμοί πύρινοι στους οποίους τιμωρούνται τούτοι οι άγγελοι που αποπλάνησαν τους κατοίκους της γης… » [κεφ. 67, 4-7]

Ερμηνεία-Σχόλια

Στη παραπάνω παράγραφο που αναφέρω τα περιεχόμενα του κεφ. 67 του βιβλίου του Ενώχ, οι συγγραφείς του βιβλίου περιγράφουν με συγκαλυμμένο αλληγορικό τρόπο τη καταστροφή της γης της Ατλαντίδας λόγω ενός κατακλυσμού συνοδευόμενου από τσουνάμι, συνεχόμενους σεισμούς και αναβράζοντα νερά από πύρινη λάβα. Την παρουσιάζουν αλληγορικά σαν «κοιλάδα των αγγέλων που οι άνθρωποί της αποπλάνησαν την ανθρωπότητα» και η οποία βρισκόταν προς τα δυτικά, κοντά στα βουνά με τα πολύτιμα μέταλλα (χρυσός-άργυρος-σίδηρος, κασσίτερος). Η Αλληγορία με σκοπό την απόκρυψη πραγματικών γεγονότων συναντάται σε ευρεία χρήση στους αρχαίους λαούς, καθώς και στη χριστιανική Παλαιά και Καινή Διαθήκη.

Πράγματι, αυτοί οι Άτλαντες-άγγελοι παρουσιάστηκαν σαν σωτήρες – άγγελοι στους λαούς (ακόμα και στην Ιουδαία – Βαβυλωνία) και τους δίδαξαν τις τέχνες, τις κατεργασίες, τις αρχές της Επιστήμης κ.α. Αλλά, τελικά, όλες αυτές οι διδασκαλίες  διέφθειραν και έβλαψαν τους ανθρώπους, σύμφωνα με τη γνώμη, φυσικά, των χριστιανών συγγραφέων του βιβλίου του Ενώχ.

Δεν πρέπει επίσης να διαφύγει της προσοχής, πως η κατασκευή των πολεμικών αντικειμένων θεωρούνται από τους συγγραφείς του βιβλίου του Ενώχ ως έργο των δαιμόνων, όπως επίσης και η ανακάλυψη της επεξεργασίας των μετάλλων και τα πρώιμα στάδια της επιστήμης, π.χ. η αστρονομία και η παρατήρηση της πορείας της σελήνης. Τους πρωτο-διδάξαντες τις τέχνες αυτές στην ανθρωπότητα τους παρουσιάζουν σαν αγγέλους-τέκνα του ουρανού που εξέπεσαν από το θέλημα του θεού, δαίμονες και μιαρούς που αποπλάνησαν το ανθρώπινο γένος και το μόλυναν.